ఈ రీతిలో పేషంట్లుంటే కార్పొరేట్ హాస్పిటళ్ళు మాత్రం దోచుకోక ఏం చేస్తాయి పాపం?!

చాలా కాలం తరువాత హైదరాబాద్ వదిలి ఊరికి వెళ్ళాను, మా మామ కొడుక్కి యాక్సిడెంటు అయి ఆపరేషన్ చేయించుకున్నాడని తెలిసి పలకరించడానికి వెళ్ళాను. వాడు ఇంజనీరింగ్, ఎంబీయ్యే పూర్తి చేసి ఉద్యోగ ప్రయత్నాల్లో ఉన్నాడు. పైసా సంపాదన లేకపోయినా బైకూ, ఫ్రెండ్సూ, షికార్లు ఇలా కాలక్షేపం చేస్తూ ఉండగా ఒకరోజు చీకట్లో బైకు మీద పోతూ ఉండగా యాక్సిడెంటు అయ్యిందని చెప్పాడు మామ. "మద్రాసులో ఆపరేషన్ చేయించాంరా, అటూ ఇటూగా రెండు లక్షలయ్యింది."
  
నాకర్థం కాలేదు.అదే ఊరిలో నా కజిన్ ఎముకల డాక్టరుగా విరిగిన ఎముకలకి రాడ్లూ, బోల్టులూ బిగించే పనిలో ఉన్నాడు. బాగానే ఆపరేషన్లు చేస్తాడన్న పేరుంది కూడా. "మనవాడున్నాడు కదా మామా, మద్రాసుకెందుకు పోయారు?" అనడిగాను. "ఏమోరా. అందరూ మద్రాసుకి తీసుకుపోదాం అన్నారు. అక్కడయితే బావుంటుందని తీసుకెళ్ళాం. ముందు డెబ్బయి వేలవుతుందని తీరా డిస్చార్జి టైమ్ లో రాడ్దుకే ముప్పయి అయిదు వేలు బిల్లేసి, మందులూ అవీ ఇవీ అని లక్షా అరవై అయిదు వేలు వదిలించారు.ఇక బయట ఆ ఖర్చులు ఈ ఖర్చులూ కలిపి రెండయింది" అన్నాడాయన.
  
అప్పుడు నాకనిపించింది ఊరికే దోచేస్తారు, దొబ్బేస్తారు అని కార్పొరేట్ హాస్పిటల్స్ వాళ్ళని ఆడిపోసుకోవడమెందుకు అని. ఉన్న ఊరిలో తక్కువ ఖర్చుకి వైద్యం లభిస్తున్నా నక్షత్రాల ఆసుపత్రులకి పోతే వాళ్ళు చుక్కలు చూపించకుండా ఊరికే వదుల్తారా?
  
నెల్లూరు, ప్రకాశం, కడప, చిత్తూరు జిల్లాలలో ప్రతి చిన్న దానికీ మద్రాసుకి పోవడం, అక్కడ ఎదో ఒక స్టార్ హాస్పిటల్లో లక్షలు సమర్పించుకోవడం పరిపాటి. ఈ రోగం నెల్లూరోళ్ళకి మరీ ఎక్కువ. లోకల్ డాక్టర్ దగ్గర జ్వరమయినా రెండో రోజుకి తగ్గక పోతే అంబులెన్సు ఎక్కేసి ఏ విజయాకో, అపోలోకో పొలో మంటూ పోయి క్షవరం చేయించుకొని వస్తారు. కేవలం డబ్బున్న వాళ్ళే కాదు, డబ్బుకి ఇబ్బంది పడేవాళ్ళు కూడా ఈ కేటగిరీలో ఉంటారు.

వాళ్ళని చూసి బాధ పాడాలో, తిక్క కుదిరిందని అనుకోవాలో తెలియదు.